Publicatiedatum: september 2018
Artikel door: Joyce Gerritsen

Kwetsbare kinderen vinden een tijdelijk thuis in Goirle

Gesprek met Joyce Gerritsen, IB’er Open Hof

Het voormalige Kompaan & De Bocht heet voortaan Sterk Huis. Vanuit deze voorziening worden onder andere vrouwen opgevangen die om verschillende redenen onveiligheid ervaren en/of hulp nodig hebben. Vaak gaat het om jonge vrouwen met schoolgaande kinderen, die hun huis hebben moeten verlaten en hulp krijgen om hun leven weer op de rit te krijgen. Ze zijn meestal zo’n 12 weken in de crisisopvang en worden van daaruit begeleid naar een andere woning. We spreken met Joyce Gerritsen, Intern Begeleider van Open Hof en vanuit Edu-Ley de coördinator voor de tijdelijke plaatsingen van de getroffen leerlingen.

Snel handelen

Joyce: ‘In de tijd dat de moeder hulp krijgt bij Sterk Huis moeten de kinderen natuurlijk gewoon naar school als ze leerplichtig zijn. Op het moment dat een medewerker van Sterk Huis met mij contact opneemt, zitten ze vaak al een paar weken niet meer op school. Het komt voor dat de school van herkomst niet eens weet waar het kind heen is. Feit is dat er snelle actie geboden is. We willen immers dat een kind zo snel mogelijk een plek krijgt in een klas om even tot rust te komen en weer veiligheid kan ervaren.

Gastplaatsing

‘In de gezinssituaties zijn deze kinderen vaak getuige geweest van huiselijk geweld en daardoor getraumatiseerd. Kinderen die bij ons binnenkomen zijn afkomstig uit de brede regio en in de regel zijn het lieve kinderen aan wie je niet meteen ziet wat ze hebben meegemaakt. Voorheen schreven we deze kinderen officieel bij ons in. Maar voortaan is in het protocol opgenomen dat we een gastplaatsing verzorgen en dat de school van herkomst de primaire verantwoordelijkheid behoudt voor de ondersteuning.’

Doen wat nodig is

‘Kinderen die vanuit Sterk Huis op onze scholen worden geplaatst, ontberen vaak structuur, veiligheid en regelmaat. Dus dat is wat we hen vooral kunnen geven. En iedereen binnen Edu-Ley doet dit ook met hart en ziel. Om er echter voor te zorgen dat niet altijd dezelfde school en dezelfde medewerkers zich over deze kinderen ontfermen, hebben we de afspraak dat we de verantwoordelijkheden verdelen. Scholen kunnen aangeven wanneer het uitkomt of minder goed uitkomt. We kijken welke school het beste past bij de behoeften van het kind, of er plaats is, hoe de verhoudingen in de groep zijn en welke expertise aanwezig is.’

Breed netwerk

‘Kinderen die binnenkomen hebben soms specifieke ondersteuning nodig, die niet altijd voorhanden is. We doen wat we kunnen in de beperkte tijd dat het kind bij ons is. Zo bieden we bijvoorbeeld taalondersteuning en hebben we expertise in huis op het gebied van traumasensitief lesgeven. Het zou goed zijn als er voor kinderen ook psychische hulp beschikbaar is. Wanneer blijkt dat de mogelijkheden binnen onze scholen echt te beperkt zijn, dan zoeken we contact met een andere school binnen het samenwerkingsverband Plein 013.’

Harde realiteit

‘De hulp die we bieden, wordt tot nu toe nog niet vergoed. We onderzoeken nu hoe we in de toekomst wel aanspraak kunnen maken op ondersteuningsmiddelen op basis van de opgebouwde voorbeelden. In praktijk kunnen we vaak niet veel meer bieden dan de basisveiligheid. Aan onderwijs geven komen we in de regel niet eens toe. Het is al mooi als we zien dat deze kinderen meedoen met de rest van de groep, ook al stromen ze dan in op een ander leeftijdsniveau. Na verloop van tijd, meestal na 12 tot 16 weken is het alweer tijd voor afscheid nemen. We weten vaak niet eens waar het betreffende kind naartoe is gegaan en dus ook niet hoe het verder met het kind gaat.’