Publicatiedatum: juni 2020
Artikel door: Piet Poos
De Gemeenteraad en de Jeugdgemeenteraad kunnen veel van elkaar leren
In gesprek met Piet Poos, wethouder onderwijs gemeente Goirle
Leerlingen laten opgroeien tot verantwoordelijke burgers. Dat is een speerpunt van de Edu-Ley scholen. Onder de noemer burgerschapsvorming worden leerlingen op verschillende manieren voorbereid om een positieve bijdrage aan de samenleving te leveren. Bij burgerschap gaat het onder andere over bewustzijn van je eigen waarden en normen, leren omgaan met verschillen en hoe je op een vreedzame manier tot oplossingen komt en verantwoordelijkheid neemt voor je leefomgeving.
De Jeugd Gemeenteraad Goirle
Sinds vorig schooljaar is er een jeugdgemeenteraad in Goirle. Die bestaat uit kinderen, gekozen uit de groepen 7 van de basisscholen in Goirle en Riel. De verkiezing vindt om de twee jaar plaats. De jeugdgemeenteraadsleden zijn gemotiveerde kinderen die, door lid te zijn van de jeugdgemeenteraad, hun mening willen laten horen over onderwerpen die zij belangrijk vinden. Zij proberen die onderwerpen, waarvan ze denken dat het anders of beter kan, te veranderen.
Actief betrokken
Piet Poos is wethouder Jeugd, Onderwijs en Sport in Goirle. Met een achtergrond in accountancy vervulde hij diverse penningmeester rollen in verenigingen en stichtingen, waaronder het voormalige SKBG, nu onderdeel van Edu-Ley. Piet: ‘De overheid heeft het onderwijs de afgelopen jaren van boven af veel wettelijke verplichtingen opgelegd, zonder de scholen erbij te betrekken. Onderwijs kun je naar mijn overtuiging niet topdown besturen. Mijn stelregel is dan ook: ‘ga niet wachten totdat het je overkomt, maar neem zelf de regie.’ Zeker in het verleden liep de bemoeienis van de gemeente bij het onderwijs grotendeels via de gebouwen. In de huidige tijd is het nodig om als gemeente een meer actieve rol te spelen. Dat moeten we samen vorm geven: Edu-Ley, scholen en gemeente. Ik denk dat de jeugdgemeenteraad een mooie kans is om ook onze gemeenteraadsleden actiever te betrekken bij het onderwijs.’
Meedenken over de samenleving
‘Ik vind dat de verkiezingen op de scholen te vroeg in het schooljaar plaatsvinden. Als je dat na de herfstvakantie doet, kun je kinderen aan het begin van het schooljaar eerst wat meer inzicht en gevoel meegeven wat het betekent om gemeenteraadslid te zijn. Misschien kunnen gemeenteraadsleden hier een rol in spelen, zodat kinderen goed voorbereid zijn als ze zich verkiesbaar stellen. Het zijn serieuze onderwerpen waar de jeugdgemeenteraad over mee mag denken. Zo raadplegen we de JGR bij de nieuwe omgevingsvisie. Welke eisen stellen we aan onze leefomgeving als het gaat om natuur, sporten, wonen, verkeer, voorzieningen en recreatie? En we vragen kinderen ook om hun persoonlijke ervaringen te delen met betrekking tot sociale vraagstukken, zoals armoede, eenzaamheid of kindermishandeling. Zij zijn heel goed in staat om hun verhaal te doen en het helpt ons om een beeld te krijgen van wat er leeft. Juist omdat de JGR zich met zulke relevante onderwerpen bezighoudt, vind ik dat kinderen het speldje niet pas aan het eind moeten ontvangen, maar juist bij hun aantreden. Dan zijn ze zichtbaar en kunnen andere kinderen hen aanspreken.’
Samen tot oplossingen komen
‘Willen we met elkaar werken aan een gezonde samenleving, dan liggen er een paar serieuze uitdagingen. We zijn doorgeschoten in de maakbaarheid van mensen. Dat zie je bijvoorbeeld in het feit dat ouders een hoger niveau voor hun kind afdwingen dan ze feitelijk aankunnen. Dat leidt uiteindelijk tot allerlei spanningen en problemen als deze kinderen opgroeien tot puber en jongvolwassene. Kinderen in de jeugdgemeenteraad oefenen vanaf het begin met samenwerken, omdat je in de besluitvorming over maatschappelijke kwesties altijd te maken hebt met verschillende standpunten en daar samen oplossingen voor moet zien te vinden. Als volwassen professionals kunnen we daar wel wat van leren. Zeker als het gaat om de samenwerking tussen onderwijs en jeugdzorg. Er zijn veel partijen betrokken en in het belang van kinderen en hun ouders zouden die veel meer hun krachten moeten bundelen. Gelukkig is daarin onlangs een flinke stap gezet door de realisatie van de ‘kansenteams’, waardoor onderwijs en jeugdzorg meer gezamenlijk op gaan trekken.’
Van ik naar wij
‘Als we praten over burgerschap, dan is dat niet alleen een verantwoordelijkheid van de scholen. Ook ouders zijn hierin bepalend. Samenleven vraagt om respectvol met elkaar omgaan, uitspreken wat je van elkaar verwacht en verantwoordelijkheid nemen voor jezelf en de ander. Daar hoort ook bij dat we eerst kijken naar het eigen gedrag en van daaruit elkaar versterken.’